แม้นมิได้เป็นชาวนาอยู่กลางทุ่ง
ก็มิได้อยู่เมืองกรุงมุ่งถือเสียม
ตื่นเช้ามืดหุงหาพาจัดเตรียม
ก้นหม้อข้าวไหม้เกรียมเทียมถ่านฟืน
บางวันบ้างถือจอบพร้อมหมวกสาน
เป็นชาวบ้านทำสวนชวนแช่มชื่น
ผลผลิตออกดอกเพียงข้ามคืน
ก็ระรื่นยินดีได้ทุกวัน
งานหลายหน้าพาทำไร้วันหยุด
ไม่มีหมุดพักร้อนมานอนฝัน
ไม่มีแม้โบนัสอันสำคัญ
ที่คนกรุงหมายมั่นยามท้ายปี
มีแต่เพียงยอดแขนงแข่งยอดไม้
แม้นแสงแดดแผดใส่จนเปลี่ยนสี
ยังได้น้ำฉ่ำรดรื่นขจี
ใต้ฟ้าครามแห่งนี้คือบ้านเรา
คนเมืองกรุงจึงแขยงพวกเรานัก
ยามกลิ่นเหงื่อเรื่อทักดูขลาดเขลา
ดูซ่อมซ่อเหมือนขอทานยามจ้องเอา
ไม่มีเค้าราศีของคนรวย
สุขของเราเขานั้นมันแตกต่าง
สิ่งที่สร้างคือจิตใจไม่เจ็บป่วย
ถ้อยคำที่ถากทางอย่างเป็นมวย
มิได้ช่วยยกเจ้าแต่อย่างใด.
ViVee
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 มกราคม 2025, 03:06:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ข้ามันลูกทุ่ง (อ่าน 125 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: