คิดถึงวันเก่าก่อนเมื่อตอนนั้น
ความสุขที่เคยมีกันพลันจางหาย
ความรักเหมือนว่างเปล่าเงาเดียวดาย
ไขว่คว้าคนข้างกายไม่หวนคืน
ทุกอย่างเกิดฉับพลันมันอ้ำอึ้ง
ภาพติดตรึงตราใจให้ทนฝืน
ก่อนจะหลับตาลงล้มทั้งยืน
ทำได้เพียงสะอื้นอย่างอาลัย
เสียงสุดท้ายได้ยินเพียงกระซิบ
ท่ามเสียงอันเงียบกริบ"ทนได้ไหม"
รอหน่อยนะดูแล้วฉันปลอดภัย
ส่วนเธอนั้นไม่เป็นไร...อย่าห่วงเลย
อุ้งมือย้อมด้วยสีแดงเอื้อมมาหา
รู้สึกว่าทั้งร่างมันชาเฉย
มันหลงลืมความเจ็บปวดที่คุ้นเคย
มิอาจจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำใด
หลังจากฟื้นคืนมาในครานั้น
จึ่งรู้เธอลาจากกันเกินฝันใฝ่
เหตุใดหนอ..มิให้ฉันติดตามไป
มันเจ็บปวดเหลือเกินใจ...ไม่อยากทน
ฉันกลับมาพบบ้านที่เคยอยู่
ทุกอณูมีภาพเธอทุกแห่งหน
หากแต่ความรู้สึก...มันมืดมน
คิดถึงเธอจนล้นลมหายใจ.
ViVee
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
18 มกราคม 2025, 10:49:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เมื่อฉันถูกเลือกให้มีชีวิตต่อ (อ่าน 91 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: