บ า ง อ รุ ณ
ยังหอมคุ้นกลิ่นหอมของวันเก่า
ย่างเหยียบไปบนผืนหญ้าที่ระดะด้วยน้ำค้างยามเช้า
สัมผัสที่เท้าเปลือยเปล่า...เย็นเยียบ, ส บ า ย ใ จ
....สิ!!........
ฟังใบไม้และสายลมประสานเสียง
สมมุติว่าฉันและเธอเป็นเพียงทารกเกิดใหม่
หัดเดิน ก้าวพลาด ล้มบ้าง ช่างประไร
บางเรื่องแก้ไขได้ด้วยกลไกของ เ ว ล า
สูดลมหายใจเข้าลึก-ลึก
สัมผัสได้ไหม? ความรู้สึก 'ล้ำค่า'
ความรู้สึกซึ่งตกผลึกจากคราบน้ำตา
เติบโตเป็นฉันและเธอที่แกร่งกล้า ใ น ทุ ก อ รุ ณ.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
