เมื่อชีวิตถึงจุดสิ้นสุดฝัน
มองย้อนวันกลับไปก็ใจหาย
ในใจมีสิ่งหวังตั้งมากมาย
แต่เป้าหมายยังไกลได้แต่มอง
นี่หรือความฝันคนเที่ยวค้นหา
ได้หนึ่งมาก็เพิ่มเติมเป็นสอง
ความสำเร็จแม้ได้ดังใจปอง
แต่ใจพร่องนั้นไซร้เติมไม่พอ
ความโลภในใจมนุษย์สุดหยั่งถึง
เพราะฉะนั้นฉันจึงเลิกสานต่อ
เดินช้าลง ตื่นสายบ้าง รู้จักรอ
ความสุขเริ่มผลิช่อก่อตัวแล้ว