.jpg)
ตื่นเช้ามาทำงานวันเร่งรีบ
เห็นเธอถีบจักรยานยิ้มหวานใส่
ทักทายกันสองสามคำก่อนจากไป
ฝากขนมวางไว้ให้ก่อนลา
เราพูดคุยถูกคอในทุกเรื่อง
บ้านของเราอยู่เยื้องเพียงเบื้องหน้า
มีของฝากและรอยยิ้มเสมอมา
มากเกินกว่าคำว่าเพื่อน..ระหว่างเรา
แต่ก็ยังไร้ซึ่ง"สถานะ"
และไร้ซึ่ง"ระยะ"ความเงียบเหงา
แทบทุกเรื่องถูกถ่ายทอดจนบรรเทา
เปรียบเหมือนเงาใกล้ชิดสนิทใจ
แค่ฝ่ามือลูบหัวยังอบอุ่น
ถ้อยคำหวานหว่านละมุนจนหวามไหว
สถานะไม่บ่งชัด...ช่างประไร
ขอตักตวงความสุขไว้ยามใกล้เธอ
ฉันคาดหวังได้ไหมในครั้งนี้
หากว่ายังรู้สึกดีใช่เพียงเผลอ
แม้หวั่นหวาดขลาดเขลาราวละเมอ
กลัวว่าเธอ..ไม่ติดต่อขอผูกพันธ์
จึงอดทนบนคำว่า.."เพื่อนสนิท"
ทำหน้าที่"คู่คิด"อย่างหวาดหวั่น
อยากหันหลังจากเธอไปในสักวัน
หากสถานะที่ว่านั้น...ไร้ที่ยืน.
ViVee
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
