เคยชอบเด็ดดอกไม้ใส่แจกัน
คอยเปลี่ยนน้ำทุกวันพลันสุขสม
มองทุกทียิ้มได้ใจชื่นชม
เพราะอารมณ์ยินดีที่ครอบครอง
สองสามวันดอกไม้ไม่ชูช่อ
บำรุงต่ออย่างไรไม่สนอง
กลีบหล่นข้างแจกันนั้นเป็นกอง
สุดท้ายต้องตัดใจเอาไปทิ้ง
เมื่อฉันมองไม้ดอกนอกหน้าต่าง
ยังสล้าง...ประดับต้น...อยู่บนกิ่ง
แม้อยากเก็บความงาม...แต่ความจริง
ทุกทุกสิ่ง...ครอบครองไว้...ได้ชั่วคราว
เมื่อชีวิต ~ ถึงจุดที่หยุดคิด
เลิกยึดติด...สิ่งต่างต่าง...อย่างคำกล่าว
เราก็เหมือนดอกไม้ที่ร่วงพราว
ถมดวงดาวดวงนี้มิเคยเต็ม