แม่ครับผมติด..กลอน

แม่ครับผมติดกลอน

ไม่เคยคิดเลยว่าความเปลี่ยวเหงา
จะทำเราเจ็บปวดรวดร้าวได้
จากวันนั้นนานมากเธอจากไป
แต่หัวใจยังเศร้าเร้าอารมณ์

เคยจะกินไม่ได้อาจตายแน่
เพราะรักแม่เยียวยารักษาผม
กลับฟื้นใจเพราะเพื่อนเตือนระงม
เลยเลิกซมสดใสได้กลับมา

มาบัดนี้ผมสดใสได้มีรัก
พึงประจักษ์รักใหม่ที่ใฝ่หา
แม่ครับผมกระหายคล้ายถูกยา
สั่งให้บ้าแต่กลอนอ่อนกำลัง

ผมอยากเข้าอารมณ์กลอนทุกตอนค่ำ
อยากเขียนคำอ่อนหวานปานถูกสั่ง
อยากร้อยบทกลอนเด่นเป็นคนดัง
อยากเขียนจังคลั่งมากอยากทุกวัน

ผมจะตายไหมแม่แย่ใช่ไหม
รักครั้งใหม่ไหวหวามยามแอบฝัน
หากมิได้เข้ากลอนร้อนใจพลัน
เลยต้องหมั่นหลบแว๊บแอบเขียนกลอน

กวินพัฒน์