[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[kapheetam]

เหตุไฉน  ไยมา  ท่าน้ำเล่า
ไร้คนเฝ้า  ข้างเคียง  เสี่ยงเพียงไหน
หากภูวนาถ  ทราบข่าว  บ่าวหลังลาย
ปากซักไซ้  มือจับ  หัตถ์เทวี



บัดนั้น…ข้าธิดา  หน้าซีด  รีบถอยผละ
พรั่นผงะ  สะบัดสั่น  ดั่งเห็นผี
ให้ตระหนก  สบจ้อง  มองเทวี
เจ็ดนารี  ทันทีเห็น  เผ่นคนละทาง

โลดเตลิด  เปิดเปิง  กระเจิงวิ่ง
เนื้อความจริง  สิ่งใด  ไม่ใคร่ถาม
โกยหน้าตั้ง  ไปตั้งหลัก  ตามหลักการ
อย่าผลีผลาม  หาญกล้า  รอท่าที

จนกระทั่ง  กำนัลใหญ่  คลายหวาดจิต
เพ่งพินิจ  พิจารณา  มารศรี
ไยกนิษฐ์  ผิดแผก  แปลกท่าที
จึงทาสี  พี่สาว  ก้าวกลับคืน

ถึงกลั้นใจ  ไม่พรั่น  มือพลันจับ
องค์นงลักษณ์  พักตร์นิ่ง  ไม่ติงขืน
นางข้ามอง  ร้องเฮ่อ  เก้อเขินยืน
เปลี่ยนหน้ารื่น  ชื่นอก  หายตกใจ

ฝ่ายเจ็ดถี  หนีกลัว  ใจรัวก้อง
นั่งซุ่มจ้อง  มองดู  ทนอยู่ไม่ไหว
จึงเข้าหา  พี่ยา  สีหน้าอาย
แสร้งเฉไฉ  ใจกระดาก  เอ่ยปากพลัน

ที่น้องทิ้ง   วิ่งปร๋อ  ไม่รอพี่
ใช่ไม่มี  ไมตรี  ลี้หลบหัน
หรือหวาดกลัว  เอาตัวรอด  ลอบหนีกัน
แท้จริงนั้น  หวังพร้อม  คุ้มครองภัย

แล้วตัดบท  กลบเกลื่อน  เอื้อนถามว่า
ไยพี่ยา  ผวาตระหนก  อกใจหาย
หน้าซีดโพลน  โจนหวาด  ขยาดใด
โปรดจงไข  ให้ฟัง  กันสักครา

พี่ได้ฟัง  คำน้อง  อ้อมค้อมเอ่ย
กระไรเลย  เปรยไป  ให้ขายหน้า
เห็นรูปปั้น  สำคัญเป็น  พระธิดา
เขลานักหนา  ตาฝ้า  น่าเจ็บใจ

หากเพ่งมอง  นางทอง  หล่อหลอมนั้น
เรืองผิวพรรณ  กระจ่าง  สว่างใส
แต่กระด้าง  กร้านแข็ง  แกร่งเกินไป
ไม่ละไม  ละมุน  ไม่นุ่มคลำ

เปรียบเทวี  ศรีสะอาง  สะคราญโฉม
ยังห่างองค์  นงราม  งามเฉิดฉัน
สรรพางค์  วามวาว  ราวพระจันทร์
ดุจสวรรค์  บันดาล  สรรค์สร้างมา

สิ้นคำข้า  บาทพลัน  เงาดำไหว
พุ่มไม้ไกว  ใบสั่น  น่าหวั่นผวา   
เสียงสวบสาบ  บาทสาว  ก้าวเข้ามา
แปดนางข้า  หน้าโพลน  โจนกอดกลม