ณ เส้นทางสายเก่าเราเคยผ่าน
คล้ายเนิ่นนานฝันหายไปช่วงหนึ่ง
ระลึกย้อนก่อนเก่าเฝ้ารำพึง
รำพันถึงใครใครไว้มากมาย
มีเรื่องราวคราวฝันวันก่อนก่อน
มีอาทรกลอนหวานกานท์หลากหลาย
ได้มิตรแท้แผ่รักฝากเรียงราย
ก่อนเลือนหายไกลห่างทางโคจร
ตลอดทางห่างออกบอกว่าเหงา
คอยคืนเหย้าเฝ้าฝันกลั่นอักษร
ทว่าห่างร้างนานเกินขานกลอน
ลึกสะท้อนโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวนาน
ทุกขณะนาทีที่ขยับ
โสตสดับสำเนียงเสียงผสาน
ดั่งมนตร์เพรียกเรียกกลับให้ขับกานท์
พจมานกวีชี้เชิญชวน
สำเนียงศัพท์ขับกล่อมพร้อมส่งฝัน
อยู่ทุกวันขวัญตื่นอยากคืนหวน
ปลุกไฟฝันวันเก่าเฝ้าทบทวน
สู่กระบวนสร้างศัพท์ประทับทรง
จึ่งนั่งลงที่เก่าเฝ้ากระดาษ
พจนารถรินหลั่งดังประสงค์
จรดสาส์นกานท์กาพย์แล้วจับลง
หวังสื่อตรงลงไว้กลางใจเธอ
ประหวั่นเกรงคนลืมไม่ปลื้มศัพท์
กระดาษยับแผ่นเก่าเฝ้าเสนอ
จำได้ไหมใครหนึ่งซึ้งละเมอ
กลับมาเจอเธอแล้วแก้วกวินท์
มะสะแป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
