[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…ลมหนาวเปลี่ยว เหลียวเพ็ญ มิเห็น หาย “ตราบชีพนี้ วอดวาย เป็นเถ้าถ่าน” จะขอรัก จะขอภักดิ์ ปักดวงมาน จวบแม้กาล นานนับ สิ้นกัปกัลป์ ซึ่งร้อนอก นรกไฟ อาลัยสุม ปะทุรุมเร้าจิต ครุ่นคิดฝัน ทิ้งหน่วงหนัก พักร้อน คืนย้อนวัน ระรึงขวัญ ฉันเธอ เพ้อสองเรา โซ…เซอะเซอ 25 พฤษภาคม 2567 …เสียงสายฝนปนกับความเหงา ยามที่มันคลุกเคล้ากันอย่างลงตัว ช่างปลุกเร้าหัวใจให้ไหวสั่นระรัว …ท่ามกลางความมืดสลัวของค่ำคืน มีเพียงเสียงกลอนที่ฉันพอจะหยิบยื่น แทนเสียงคลื่นแห่งความอาลัย …หวังถ้อยคำอบอุ่นนี้ช่วยปลอบบรรเทา ความโศกเศร้าเปลี่ยวเหงาใจ เพื่อพรุ่งนี้เธอจักเริ่มต้นวันใหม่ ด้วยหัวใจที่สดใสเบิกบาน (ว่าจะเลิกเขียนกลอนเพ้อๆแล้วนะ แต่บรรยากาศค่ำคืนที่ฝนตกพรำๆเช่นนี้… …มันอดไม่ได้จริงๆ)