เมื่อชีวิตบั้นปลายไม้ใกล้ฝั่ง
ร่างผุพังสังขารผ่านทุกข์เข็ญ
อยู่ในโลกเงียบเหงาทุกเช้าเย็น
จึงได้เห็นอนิจจังอนัตตา
ไร้ตัวตนบนโลกที่โยกไหว
ไม่มีใครมองเห็นให้คุณค่า
บทชีวิตซ้ำซ้ำแบบธรรมดา
ว่างก็มาผ่อนคลายร่ายบทกลอน...
9
ร่างผุพังสังขารผ่านทุกข์เข็ญ
อยู่ในโลกเงียบเหงาทุกเช้าเย็น
จึงได้เห็นอนิจจังอนัตตา
ไร้ตัวตนบนโลกที่โยกไหว
ไม่มีใครมองเห็นให้คุณค่า
บทชีวิตซ้ำซ้ำแบบธรรมดา
ว่างก็มาผ่อนคลายร่ายบทกลอน...
9
* กาลเวลา หมุนเวียน แลเปลี่ยนผัน
ความสัมพันธ์ พวกเรา ครั้งเก่าก่อน
เมื่อถึงครา สายัณห์ ตะวันรอน
ร่ายอักษร หยอกเย้า วอนเว้ากัน
ในอุรา ตราตรึง คิดถึงอยู่
เคยเรียนรู้ กลอนกานท์ สมานฉันท์
บรรยากาศ วาดหวัง เมื่อครั้งนั้น
อยากย้อนวัน เวลา กลับมาเยือน....
สวัสดีครับป๋า ฮอท สบายดีนะครับ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
