[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[@free]

     

     ส่วนที่ 1 กล่าว
     ระนาดเอกทำหน้าที่เป็นผู้นำวงดนตรี
               
หากท่านผู้ใด มีคำถาม ครูมนตรี ตราโมท แน่ขนาดไหน

ข้อสรุปของผมเอง
นี่คือ อัจฉริยภาพ บรมครู มนตรี ตราโมท
           


        กลอนกลบทสร้อยสลับคู่สะคราญ ทวิสัมพันธ์..

      หลังจาก ย้ายตำสร้อยทั้งสองคู่มาวางไว้ด้านหน้าของทุกวรรค คำสร้อยคู่แรกอยู่ที่วรรคหนึ่งและวรรคสอง  คำสน้อยคู่สองอยุ่ที่วรรคสามและวรรคสี่
      การดัดแปลงต่อมา เกิดจากพบว่า คำสร้อยส่วนมากที่แต่งกัน มักมักเป็นคำพ้องความหมาย
กลอนทีแต่งก็มักมีเนื้อหาสาระคล้ายคลึงกันในวรรคหนึ่งกับวรรคสอง และวรรคสามกับวรรคสี่ จึงเป็นความหมายที่คับแคบ
   ผมจึงสลับตำแหน่ง วางตำสร้อยคู่แรกที่วรรคหนึ่งกับวรรคสาม และคำสร้อยคู่สองที่วรรคสองกัยวรรคสี่ กลายเป็นคำสร้อยคู่แรกวางที่วรรคหน้า คำสร้อยคู่สองวางที่วรรคหลัง
       และเพื่อให้บทกลอนมีเนื้อหาสารกว้างขึ้น จึงแต่งให้ คำสร้อยของวรรคหน้ากับคำสร้อยของวรรคหลัง สัมพันธ์กันll "ปฏิสัมพันธ์" เช่น สัมพันธ์กันแบบ เป็น เหตุ-ผล ถาม-ตอบ อธิบาย-ขยายความ โต้-แย้ง ฯลฯ..
       บทแรกที่แต่งต้นแบบ เป็นแบบ วรรคหน้าเป็นเหตุ วรรคหลังเป็นผล..
        ซึ่งแต่งไว้ดี น่าพอใจมาก
        ได้แต่พูด แต่ ไม่ได้บันทึก จำเนื้อความไม่ได้ จำไม่ได้ว่าแต่งไว้ที่ไหน จะแต่งซ้ำใหม่ก็ไม่ดีเหมือนเดิม ก็เหมือนศิลปินชั้นเลิศย่อมไม่สามารถวาดภาพสายน้ำเดียวกันได้เหมือน้ดิมเมื่อเวลาต่่างไปไม่ใช่เวลาเดิม…ว่าาวว ???



     ระนาดเอก ทำหน้าที่เป็นผู้นำวงดนตรี

ระนาดเอกพเนจรกลอนร้างบ้าน
แต่จิตกานท์เต็มเปี่ยมเลี่ยมราศี
บ้านกลอนไทยใครรู้ผู้อารี
นักกลอนดีล้วนมิตรจิตงดงาม

๐ ผ่านด้อมมองลองวางกลอนสร้างสรรค์
ช่วยสานฝันกลอนไทยให้อร่าม
เพียงผู้น้อยพลอยเขียนเรียนรู้ตาม
นิรนามไร้ชื่อสื่อด้วยใจ..

ระนาดเอก webmaster


     ส่วนที่2 กลอน
       
       

         

   ตอบยุพาเรไรยันไม่ยอม



     ปลงหะมิปล่อย   น้อยก็ถนอม
     อยู่เพราะมิยอม   ตรอมจะมิตรม
     คีตละคร  ย้อนก็นิยม
     สานเหมาะผสม   ชมวจะเชย

     เสน่่ห์ระนาด     ฉลาดเฉลย
     จะเปรียบก็เปรบ     บรมครู
     คณาขนบ          มิลบมิหลู่
     หะเชิดและชู      ณ ภูมิสุพรรณ

ระนาดเอกเสกสรรค์บรรสานศิลป์.   ร้อยเสียงรินเร่งรั้งทั้งผัดผัน
ระนาดโอดอ้อนอ้างว่าบางวัน.    ร้อยเสียงลั่นสั่งเสียเมียเอกเอง(รู้น่ะมีเมียแล้ว)

คือผู้คุมกุมกฏกำหนดเกณฑ์   ไม่บิดเบนบอกบ่งผู้ตรงเผง
คือผู้คอยหงอยเหงาเขาวังเวง   ไม่บิดเบ่งแค่ขอเกลอต่อกลอน

ระนาดหนุ่มลุ่มหลงคงวาดหวัง   มาเมื่อตั้งกานท์โก้สโมสร
ระนาดหน่ายร้ายเล่ห๋จึงพเนจร  มาเมื่อตอนโสดไซร้เมียไม่มี  (ขออภัยกลอนพาไป)