.jpg)
ตับลาวเจริญศรี
ยอยศเพื่อนแพง
จะเว้น ไม่ได้ นี่ก็เป็นตำนาน
ลำเภา คือ โฉมงาม
เพรา คือ งาม
อ่าว แล้ว พร่างแง้ม คืออะไร ทำไม่ไม่ พร่างแพร้ว พร่างพร้อย
ชี้แจง ขออภัย ครั้งที่เท่าไร อีกแล้ว ว่า
ความพยายาม แผลงคำเพื่อสร้างสัมผัส เพราะต้องการเน้นฉันทลักณ์ จนเกิดอาการ กลอนพาไป เริ่มเป็นเมื่อ ครั้ง
เมื่อคิดยอมแพ้ต่อกลบทสร้อยสลับคู่สะคราญ จำไม่ได้ว่าสิ่งไหนเกิดก่อน กับ การคิด แต่ง กลอนแปดสัมผัส(ต่อมาพํฒนาเรียกสัมผัสล้วน) คือ คำทุกคำในกลอนแปดต้องไม่มีคำใดเป็นอิสระ จะต้องรับ ส่ง สัมผัสกับคำอื่น ทั้งหมดทุกคำ
แลเเนื่องจาก "กลอนสุนทรภู่"ถูกวางสัมผัสสระไว้ครบถ้วน สมบูรณ์แล้ว สิ่งที่จะเพิ่มไดิ คือ สัมผัสพยัญชนะ ผมก็เลือกใช้ คำพ้อง คำสร้อย คำซ้ำ คำซ้อน
ก็ได้ฉันทลักษณ์ ที่ต้องการ สิ่งที่แลกเปลี่ยนไป คือ ถ้าต้องการเน้นสัมผัสมาก ก็เสีย ความไพเราะ หรือสาระ เนื้อความสำคัญ
แต่งกลอนลักษณะนี้ ไประยะนึง นาน พอสมควร ถามว่า เพราะไหม ก็ เพราะอยู่นะ ไม่งั้น
"ตาตี๋ตกต้นตาล ตอตำตูดตาตี๋ตาย" เพราะมั้ยล่ะ
กระทั่ง นาน พอสมคิดว่า กลอนเรา ไม่ค่อยมีสาระ ไม่พอ ยังมีปัญหาว่า ไม่สามารถแต่งให้รับ ส่ง สัมผ้สได้กันได้ ถ้าเป็นคำนามหรือคำเฉพาะ ที่มีสามพยางค์ เช่น มีนาคม
เกิดปัญหาแก้ไม่ได้ เกิดความรูัสึก แพ้ อีก คราวนี้
เลิก คิด อ่าน เขียน ทุกสัมผัส กับ กลอน เหมือนจะเกลียดหรือเปล่าไม่รู้ แต่ ไม่ยุ่งเกี่ยว เหมือนไม่รู้ว่าโลกนี้มี การแต่งกลอน นานหลายปั ไม่ได้จำว่านานเกินห้าปีแน่ๆหรือไม่
ตอนั้นไม่เก่งพอ แก้ไม่ได้ จนกระทั่งภายหลัง "บังเอิญ"......
ต่อไปจะค่อยเสนอ กลอนแปดสัมผัส หรือ สัมผัสล้วน ซึ่งพัฒนาแล้ว ทะยอยสลับไปบ้าง…..
อยากเอ่ยชวนคำทัก "ฉันรักเธอ"
ยอยศสองเรา
เลอลักษณ์ศักด์เฟื่องฟุ้ง จรุงจำราย
เพราท่ามงามเพรางาย พร่างแง้ม
ควรเคยเอ่ยยศขยาย ยอย่อง สองรา
นงหนุ่มกุมกลอนแกล้ม กลั่นกล้องสองเรา
(กล้อง=เกลา, โกลน.)
สวยเอยสาวราวอรุณละมุลหมอกไหม เพรารำไพเมฆม่านย่านขุนเขา
สาวเอยสวยด้วยเดิมเติมบางเบา ไพรลำเพาคู่คงนงพนา
หนุ่มบ้านเนินเจริญรุ่งท้ายทุ่งสวย ประดาด้วยสีสรรพรรณพฤกษา
เนินบ้านหนุ่มรุ่มร่ายจำรายรา ด้วยประดาอายอวลมวลมาลี
โลกนี้สวยด้วยดุลย์คุณคู่ธรรม น.หนุ่มนำ ญ.หญิงอยู่คู่ศักดิ์ศรี
โลกนี้สองรองรับนับหนึ่งนรี น.หนุ่มนีัพลั้งพลาดถ้าขาดเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
