ฤดูกาลหมุนกลับมาอีกครั้ง
เหมือนภาพที่แอบฝังของเราครั้งก่อน
กี่ฝนที่โปรยสาย ผมที่สยายเปียกปอน
กี่หนาวที่สั่นคลอน ไม่รู้กี่ร้อนที่เวียนวน
ฉันยังเห็นสายหมอกที่หยอกเย้า
รวมเป็นภาพสองเราทุกแห่งหน
มือที่เคยเดินจับ ไหล่ที่อิงหลับจนหัวชน
สายหมอกที่พร่าหม่น ยังฉายภาพจนมันชัดเจน
แสงอาทิตย์ที่ปลายฟ้า
ยังคงลอยหน้าลอยตาโดดเด่น
เธอเคยบอกไม่มีแสงไหนสวยได้เท่าแสงเย็น
วันนี้ฉันยังมองเห็นสองเรานั่งเล่นใต้ดวงตะวัน
รู้ไหมเสียงฟ้าที่เธอเคยวิ่งหลบ
ยังดังได้ไม่เคยกลบเสียงเธอกับฉัน
กี่ฤดูที่หมุนครบ กี่คำว่าจบจนกลายเป็นนิรันด์
แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฤดูกาลไม่เคยหมุนฉันไปจากเธอ
เหมือนภาพที่แอบฝังของเราครั้งก่อน
กี่ฝนที่โปรยสาย ผมที่สยายเปียกปอน
กี่หนาวที่สั่นคลอน ไม่รู้กี่ร้อนที่เวียนวน
ฉันยังเห็นสายหมอกที่หยอกเย้า
รวมเป็นภาพสองเราทุกแห่งหน
มือที่เคยเดินจับ ไหล่ที่อิงหลับจนหัวชน
สายหมอกที่พร่าหม่น ยังฉายภาพจนมันชัดเจน
แสงอาทิตย์ที่ปลายฟ้า
ยังคงลอยหน้าลอยตาโดดเด่น
เธอเคยบอกไม่มีแสงไหนสวยได้เท่าแสงเย็น
วันนี้ฉันยังมองเห็นสองเรานั่งเล่นใต้ดวงตะวัน
รู้ไหมเสียงฟ้าที่เธอเคยวิ่งหลบ
ยังดังได้ไม่เคยกลบเสียงเธอกับฉัน
กี่ฤดูที่หมุนครบ กี่คำว่าจบจนกลายเป็นนิรันด์
แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฤดูกาลไม่เคยหมุนฉันไปจากเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
