…แม่สาวตางาม… เธอคนดี ที่ฉัน เฝ้าฝันถึง ห่วงคะนึง เสมอ เธอมิเห็น แสนกลัดกลุ้ม รุมเร้า เช้าจรดเย็น ซ่านกระเซ็น น้ำตา บ่าไหลเรียง แหงนดอกฟ้า หมาวัด แจ่มชัดยิ่ง โดนเชิดหยิ่ง ชิ่งใส่ ใช้สูงเสียง ต้องคอยแอบ ชม้าย อย่างอายเอียง เพราะเธอเลี่ยง มองตรง ส่งสายตา ใช้มุมตก มุมสะท้อน ย้อนหักเห จนประสบ ประสานเข เหล่องศา สวยประหลาด บาดใจ นัยนา ตราบนั้นมา เหมือนแปลกปลื้ม ลืมมิลง …ขอร่วมสนุกด้วยคนนะครับ… โซ…เซอะเซอ 20 พฤษภาคม 2566  |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
24 พฤศจิกายน 2024, 04:14:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สะบั้นดวงชีวี (อ่าน 5091 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
