เธอคนดี ให้หวัง ลำพังรัก
ไยหาญหัก กันได้ เธอหน่ายหนี
แล้งน้ำใจ สะบั้น ดวงชีวี
เธอคนดี ไฉน ทำได้ลง
ฉันคนผิด รักเธอ ผู้เลอค่า
หมดปัญญา จะสู้ ผู้สูงส่ง
ฉันคนโง่ ต้อยต่ำ จำต้องปลง
รักก็คง ไร้ค่า น้ำตานอง
ดวงชีวี ถูกหยัน สะบั้นขาด
วิปลาส ร่ำไห้ ใจหม่นหมอง
เธอหาญหัก น้ำใจ ได้ช่ำชอง
ฉันจึงต้อง มลาย ตายทั้งเป็น
พาฬกวี / ประพันธ์
19 พฤษภาคม 2566 ปีพุทธศักราช
จ. อยุธยา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
21 พฤศจิกายน 2024, 10:32:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สะบั้นดวงชีวี (อ่าน 5079 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: