เมื่อ คิมหันต์ กลั่นแดด ร้อนแผดผ่าว
ดอกทองกวาว วาววับ ขับแสงสี
บานเต็มต้น หล่นบ้าง ในบางที
ชูช่อชี้ ท้าทาย สายยตะวัน
ดอกพะยอม หอมฟุ้ง คลุ้งคละเคล้า
บานบนเขา กลางป่า พนาสัณฑ์
สรรพสิ่ง ใต้หล้า ต้องฝ่าฟัน
ทางเดินอัน เคล้งคว้าง ย่ำย่างไป
ทัศนา ตาเล็ง อย่างเพ่งพิศ
แม้ดวงจิต จะสั่น และหวั่นไหว
อาจมีบ้าง พบเจอ เผลอตามใจ
เหลือทิ้งไว้ ความหลัง ฝังอุรา
เมื่อคิมหันต์ กลั่นแดด แผดดาษดื่น
พันธุ์ไม้อื่น ต่างเศร้า เฝ้าอิจฉา
ดอกพะยอม ยามนี้ มิโรยรา
หอมเต็มป่า หน้าแล้ง ใช่แสร้งชม
แต่ในใจ ของฉัน ในวันนี้
ดอกรักที่ เคยบาน พานขื่นขม
ร่วงหลุดลอย พลอยโศก วิโยคตรม
ปรับอารมณ์ เดินต่อ ท้อทำไม
พันทอง ขันธวงศ์
๒๕/๓/๖๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
