ดวงตะวัน ฉายออก บอกเช้ารุ่ง
แสงสาดพุ่ง ทั่วพื้น ตื่นจากฝัน
มวลมาลี คลี่งาม ตามเผ่าพันธุ์
ภู่ผึ้งนั้น บินร่อน ตะลอนงาน
เฉกเช่นเรา เช้านี้ ฤดีใส
ฟ้าวันใหม่ ยิ้มรับ พร้อมขับขาน
เมื่อนึกถึง วันเก่า เนาเนิ่นนาน
ดีที่ผ่าน มาได้ ไม่ปลดปลง
สติตั้ง ครั้งแล้ว และครั้งเล่า
ปัญญาเฝ้า ครุ่นคิด จิตมิหลง
ที่ผ่านมา ผ่านไป ใจมั่นคง
จึงดำรง อยู่ไหว ต้องใคร่ครวญ
มิรู้แจ้ง แห่งธรรม ใดล้ำเลิศ
มิก่อเกิด แห่งใจ สิ่งใดหวน
มิคล้อยตาม ยามเห็น เป็นสำนวน
ทุกอย่างล้วน บ่งชี้ ที่กระทำ
แม้ผ่านไป ผ่านมา มิสาสม
แม้ชื่นชม ชวนเชื่อ เมื่อจิตต่ำ
อาจขัดแย้ง อยู่บ้าง ต่างคิดนำ
ผลเวรกรรม โดดเด่น เห็นด้วยตา
อยู่ที่ใจ ไม่สน ทุกหนแห่ง
ผ่านหลายแล้ง หลายฝน ทนฟันฝ่า
ผ่านกี่หนาว ใครเล่า เขานำพา
ต่างที่มา ต่างพ่อแม่ ก็แค่ทำใจ
พันทอง ขันธวงศ์
๑๘/๑๒/๖๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
