ธรรมชาติธรรม
เวลาวารีมีรอยเคลื่อน
ดวงเดือนตาวันจากผันที่
เหมือนเดิมเริ่มใหม่ไหวอยู่ดี
วนวี่กลับเริ่มที่เดิมมา
ธรรมชาติขาดเหลือผูกเผื่อแผ่
ตามแต่กลกาลลอยผ่านหน้า
อาทิตย์เคลื่อนคล้อยปล่อยเวลา
จันทราเช่นกันหมุนผันแปร
ชาวชนคนโลกทุกข์โศกเศร้า
บางคราวหลากเหลือผูกเผื่อแผ่
สมสุขยุคเข็ญเป็นธาตุแท้
ผู้แก่บ่าวสาวเดินก้าวเคียง
เนิน จำราย