ยังเยี่ยมชมดมดอมกลิ่นหอมหวาน
แห่งบทกานท์ร้อยศิลป์รบิลสรวง
เปรียบอาหารผ่านหิวไส้กิ่วกลวง
จึงส่งล่วงลำคอขออิ่มเอม
ครั้นหิวดับลับลาสาใจอยาก
ก็พลันจากร้อยรสหมดเกษม
เหลือร่องรอยคล้อยหลังครั้งปิ่มเปรม
คือจบเกมหวานชื่นทุกกลืนกิน
จนกว่ากาลผ่านทวนหวนมื้อใหม่
อาจมีใจรู้สึกนึกถวิล
ตามโหยหาอารมณ์เพาะบ่มชิน
มิจบสิ้นเวียนวนของคนเรา
แม้อาหารทานบ่อยร้อยพันหมื่น
กี่วันคืนผ่านพบจบรอยเก่า
ก็ยังมีเริ่มใหม่ไม่สร่างเซา
เปรียบลำนำคำเนาเคล้าวารี.
บูรพาทรนง
แห่งบทกานท์ร้อยศิลป์รบิลสรวง
เปรียบอาหารผ่านหิวไส้กิ่วกลวง
จึงส่งล่วงลำคอขออิ่มเอม
ครั้นหิวดับลับลาสาใจอยาก
ก็พลันจากร้อยรสหมดเกษม
เหลือร่องรอยคล้อยหลังครั้งปิ่มเปรม
คือจบเกมหวานชื่นทุกกลืนกิน
จนกว่ากาลผ่านทวนหวนมื้อใหม่
อาจมีใจรู้สึกนึกถวิล
ตามโหยหาอารมณ์เพาะบ่มชิน
มิจบสิ้นเวียนวนของคนเรา
แม้อาหารทานบ่อยร้อยพันหมื่น
กี่วันคืนผ่านพบจบรอยเก่า
ก็ยังมีเริ่มใหม่ไม่สร่างเซา
เปรียบลำนำคำเนาเคล้าวารี.
บูรพาทรนง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
