…”เพียงว่า”… (“If” : Poem By Rudyard Kipling)

…”เพียงว่า”…
(“If” : Poem By Rudyard Kipling)

“(1) If you can keep your head when all about you
   Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
   But make allowance for their doubting too;
(2) If you can wait and not be tired by waiting,
   Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
   And yet don’t look too good, nor talk too wise:

(3) If you can dream—and not make dreams your master;
   If you can think—and not make thoughts your aim;
(4) If you can meet with Triumph and Disaster
   And treat those two impostors just the same;
(5) If you can bear to hear the truth you’ve spoken
   Twisted by knaves to make a trap for fools,
   Or watch the things you gave your life to, broken,
   And stoop and build ’em up with worn-out tools:

(6) If you can make one heap of all your winnings
   And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
   And never breathe a word about your loss;
(7) If you can force your heart and nerve and sinew
   To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
   Except the Will which says to them: ‘Hold on!’

(8) If you can talk with crowds and keep your virtue,
   Or walk with Kings—nor lose the common touch,
(9) If neither foes nor loving friends can hurt you,
   If all men count with you, but none too much;
(10)If you can fill the unforgiving minute
   With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
   And—which is more—you’ll be a Man, my son!”

(๑) เพียงว่าเจ้าดำรง ทรงสติ
ท่ามกลางเสียงตำหนิ พิจารณ์ทั่ว
เพียงเชื่อมั่นในความดี มีติดตัว
มิหวาดกลัว อีกทั้งไม่ประมาทครัน

(๒) เพียงเฝ้ารอโดยมิย่อ ท้อระทด
ถึงโดนปด สะกดห้าม ปดตามกลั้น
สบคนเกลียด มิเกลียดตอบ รอบรู้ทัน
แลไม่คิดแต่งปั้น ขั้นเกินจริง

(๓) เพียงพกพาความฝัน หมั่นถนอม
แต่มิยอมตามฝัน นั้นทุกสิ่ง
ปล่อยครอบงำดำริ ไร้ติติง
จนทอดทิ้งได้ทุกอย่าง หว่างครรลอง

(๔) เพียงเจ้าพร้อมน้อมรับ กับชัยชนะ
จำพร้อมจะ ยิ้มรับ นับเกี่ยวข้อง-
คราวินาศสันตะโร โผพัดนอง
ผินผาดมอง แล้วเชิดคาง มิต่างเลย

(๕) เพียงฝึกบท อดทน คนกลิ้งกลอก
ตะแบงบอกเบือนคำ แล้วทำเฉย
เห็นสิ่งของปองรัก ปรักเกย
เพียงชดเชย กอบกู้ใหม่ ได้อีกครั้ง

(๖) เพียงสูญสิ้นทรัพย์ค่า มหาศาล
ล่มมลาญในพริบตา ดุจฟ้าสั่ง
ยืด,ยิ้มรับ กับบรรลัย, ไม่จีรัง
โดยมิพลั้งปากตน บ่นเสียดาย

(๗) เพียงหากเรี่ยวแรงล้า เกินกว่ารับ
สิ้นแรงขับไปถึง ซึ่งจุดหมาย
ปลุกหัวใจมุ่งมั่น มิผันกลาย
จวบวางวายยังขอสู้ อยู่มิคร้าม

(๘) เพียงถูกยก ถกแถลง แจงฝูงชน
แลมิลดทอนถกล จนเพ้อพล่าม
เพียงเยื้องย่าง ข้างกษัตริย์, สงัดงาม-
มิตื่นเต้น ไปตาม นามสมมุติ

(๙) เพียงมิ่งมิตร ฤ ศัตรูคู่อาฆาต
ก็มิอาจจ้วงเหน็บ ให้เจ็บสุด
เพียงเป็นที่พึงพา เหล่ามานุษ
แต่ใช่แบกรับ มิหยุด จนทรุดโทรม

(๑๐) เพียงก่อนทิ้งคืนวัน อันมีค่า
ตรองตรึกล่วงเลยเวลา พลัดถาโถม
เพียงหยั่งรู้โลกธรรม ล้ำประโลม
จึงเปลี่ยนโฉม ดนยะ…กลายฉกรรจ์

Soul Searcher
Inspired to write 20/6/2021

หมายเหตุ : กลอนบทนี้เป็นบทกลอนภาษาอังกฤษ
ที่สละสลวยมากบทหนึ่ง ทั้งเนื้อหาที่ใช้เปรียบเทียบ
และการใช้ภาษาที่งดงาม เป็นคำสอนที่พ่อมีให้
แก่ลูกชาย เพื่อเป็นข้อเตือนใจในการดำเนินชีวิต

(คำแปลอาจมีความคลาดเคลื่อนในความหมาย
เนื่องจากแปลตามความเข้าใจของผู้แปล
และข้อจำกัดในเรื่องฉันทลักษณ์)