(๑๒) -คำ รั ก ห ว า น- ถ่อยคำหวานหวานรับจับใจซึ้ง ห้วงคำนึงปล่อยกาลแม้นผ่านผิน ดำรงจิตคิดเห็น..เป็นอาจิน คล้ายถวิลภิรมย์ให้สมรัก (๑๓) - สื่ อ ง า น ศิ ล ป์ - สื่อภาษางานศิลป์เสพจินต์พ้อง บทร้อยกรองวรรณกรรมชอกช้ำหนัก ความรู้สึกปลดปลงลงสักพัก คงเหนื่อยนัก มิสม..สู้ข่มคลาย (๑๔ ) - ป ล่ อ ย ค ว า ม เ ศ ร้ า - ปลดปล่อยความรู้สึก..ส่วนลึกเศร้า ปลดปล่อยจิตใจเบา...จวนสลาย ปลดปล่อยเจตจำนง..คงมิวาย เสื่อมมลายจริงแท้..แค่ระแวง (๑๕) - ดำ เ นิ น ท ร า ย - รุ้งรวีเจ็ดสีเสมอสรรค์ รุ้งลาวัลย์เกิดดับพยับแสง รุ้งบงกชบทเรียนราคาแพง รุ้งเรือนทรายเหือดแห้ง..ซวนเซซัด (๑๖) - ยั ง อ่ อ น หั ด - วรรณกรรมบทสอน..อย่าอ่อนไหว เอ๋ย..ดวงใจไร้เข้มแข็ง..ยั ง อ่ อ น หั ด เหตุนิยามความทุกข์ ลมเพ..ลมพัด จงเข้าใจ จำชัด... ชอกช้ำนี้ ♡ ร อ ย ท ร า ย บ น ส า ย ล ม ♡ ๐๖.๖.๖๔ : ๖.๕๖ (๑๗) -คำหอม- คำหอมเจ้า ยังอวล ยวนใจชิด ถึงตะขิดตะขวงปน ระคนคลี่- สวยสะถ้อย ละมุน สุนทรีย์ เหมือนฉุดชี้ ชวนหอม ลิ้มดอมดม (๑๘) -หลากกลิ่นสุคนธ์- หลายสุคนธรสรื่น ชื่นนาสา แม้นเปรียบเฟ้น วาจา คว้าเหมาะสม หอมกุหลาบ หอมเฟื่องฟ้า ชบาชม เลือกนิยม ประเจกรส บทประพันธ์ (๑๙) -เสพศิลป์- ผู้เสพศิลป์ จินตนา คราเรียงร้อย จำต้องน้อม จิตคล้อย ถ้อยงามสรรค์ ฟุ้งประดิษฐ์ วาบไหว ใส่จำนรรจ์ พึงดำรง สติมั่น เท่าทันรู้ (๒๐) -สุดท้าย ปล่อยวาง- เพราะสุดท้าย ปลายทาง ทุกอย่างนั่น ฤ เป็นดัง เสกปั้น ครั้งฝันอยู่ ย่อมเสื่อมสิ้น ทั้งผอง ไตร่ตรองดู ดั่งวิทู ร่ายร้อย…แล้วปล่อยวาง Soul Searcher Inspired to write 13/6/2021 |
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
21 พฤศจิกายน 2024, 09:47:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ...วรรณกรรมช้ำรัก... (อ่าน 4901 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: