ที่ฉันเขียนบทกลอนเมื่อก่อนนั้น
เพราะหัวใจของฉันแสนหวั่นไหว
ทุกซอกหลืบมุมมองแห่งห้องใจ
ร้อนด้วยไฟพิวาสมุ่งมาดมาน
"ฉันรักเธอ"เพ้อพกในอกสุม
เพราะเลือดหนุ่มชุ่มรักมาทักขาน
แอบรักเธอเพ้อฝันนิรันดร์ลาน
กลอนจึงหวานเสริมศิลป์โบยบินไกล
แต่วันนี้กลอนฉันมันหม่นหมอง
เหมือนกับของผุเน่าไม่เอาไหน
ทิ้งสัมผัสศาสตร์ศิลป์ความกินใจ
เพียงเหลือไว้คราบรอยเลื่อนถอยลง
ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่งความหวังสิ้น
สุดโบยบินเหินหาวในพราวหงส์
รอเวลาพร่าผลาญแหลกลาญองค์
เมื่อหัวหม่งพื้นดินสิ้นใจตาย
บูรพาทรนง
เพราะหัวใจของฉันแสนหวั่นไหว
ทุกซอกหลืบมุมมองแห่งห้องใจ
ร้อนด้วยไฟพิวาสมุ่งมาดมาน
"ฉันรักเธอ"เพ้อพกในอกสุม
เพราะเลือดหนุ่มชุ่มรักมาทักขาน
แอบรักเธอเพ้อฝันนิรันดร์ลาน
กลอนจึงหวานเสริมศิลป์โบยบินไกล
แต่วันนี้กลอนฉันมันหม่นหมอง
เหมือนกับของผุเน่าไม่เอาไหน
ทิ้งสัมผัสศาสตร์ศิลป์ความกินใจ
เพียงเหลือไว้คราบรอยเลื่อนถอยลง
ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่งความหวังสิ้น
สุดโบยบินเหินหาวในพราวหงส์
รอเวลาพร่าผลาญแหลกลาญองค์
เมื่อหัวหม่งพื้นดินสิ้นใจตาย
บูรพาทรนง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
