เพลงฝน คนสะทก

ฟากฝนอีกฝั่งฟ้าค่อยดำคืบ
บางที่เริ่มเททึบเป็นม่านสาย
วับครางระคนวิ่งลงวูบวาย
ผ่านดงเขาฝนเทร่าย...คล้ายฝูงผึ้ง
วูบหนึ่งลมเจ้าหอบเอาไอฝน
ที่เย็นชื้นยื่นสู่คนได้ยลถึง
ละอองแผ่วหอมเคล้าเข้าไปตรึง
ถลำลึกสู่ห้วงหนึ่ง...แห่งเวลา
หัวเปียกปอนยิ้มยืนอยู่กลางฝน
อีกฝั่งคนยิ้มโยนตระโกนว่า
ผลัดกันวิ่งเข้าออกใต้ชายคา
วิ่งสู่ห้วงไร้เดียงสา...ของคืนวัน
ภาพบางห้วงแม้ขาดหายในรู้สึก
แต่บางห้วงกลับติดลึกอยู่กลางฝัน
บนกฏเกณฑ์โลกเวลาที่กลืนกาล
คอยปิดเร้นให้เลยผ่าน...แล้วเปลี่ยนไป
ความลับในการเปลี่ยนผ่านของฤดู
ล้วนมักนำไปสู่สิ่งแปลกใหม่
แต่คำนึงในบางห้วงของกลิ่นอาย
ยังคงซุกซ่อนไว้...อยู่ปลายเมฆ

" เพลงฝน คนสะทก "