เมื่อรินร่ำ ย้ำใจ ให้ฝึกฝน
รู้อดทน อดกลั้น อย่าหวั่นหมอง
แม้นมีทุกข์ รุกเร้า เฝ้าไตร่ตรอง
สั่งสมอง บอกไป ให้อดทน
ถึงทุกข์ยาก มากมาย กายใจนี้
แสงระวี ส่องฟ้า เวหาหน
แม้ค่ำคืน มืดมัว ทั่ว สากล
เช้าคงพ้น ทุกข์ท้อ ต่อชะตา
เพียงยึดมั่น ฟันฝ่า อย่าหวั่นไหว
อาจร่ำไห้ นะเออ เจอปัญหา
รีบเช็ดไว ใจแกร่ง แข่งเวลา
แล้วเดินหน้า ท้าสู้ อยู่ให้เป็น
คงสักวัน บันทึก จารึกไว้
สั่งหัวใจ ให้กล้า ฝ่าทุกข์เข็ญ
ปลายอุโมงค์ สดใส ต้องใจเย็น
ทุกข์กระเด็น เร้นหลบ จบสวยงาม
หยาดน้ำตา รินหลั่ง จากครั้งนี้
ไหลล้นปรี่ กลืนกล้ำ หลากคำถาม
ทั้งหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ทุกค่ำยาม
ใช่ว่าพร่าม เพียงขี้เล็บ เก็บไว้เตือน
ยกมือปาด น้ำตา ครารินรด
ปาดให้หมด ความหมอง ผ่องเสมือน
อรุณรุ่ง แจ่มฟ้า ทิวาเยือน
มิเคยเลือน จากไกล ใจต้องทน
พันทอง ขันธวงศ์
๗/๔/๖๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
