เพลินอาจพลาด
โต.เอ๋ยเคยมองกลางช่องเขา
ลมเร้าเล่นริ้วมองผิวเผิน
ซาบซึ้งตรึงตาพาให้เพลิน
หยุดเดินหลบนั่งพิงผนังถ้ำ
สุขเย็นเห็นฟ้ามหาสมุทร
ปลาผุดนางฟ้ามากรายกล้ำ
หลับลึกตรึกคิดเริงลำนำ
เลยล้ำตรึกตรองลำพองใจ
หารู้ไหมว่าคราพิโรธ
ฟ้าโกรธเคืองข้าคราไฉน
บรรเลงเพลงลมล่มแล้วไกล
ปล่อย”โต”ลอยไปตามสายน้ำ
เนิน จำราย