หยาดละออง น้ำค้าง กลางขุนเขา
ลอยหยอกเย้า ใบหญ้า เวลาสาย
แสงสีทอง ส่องทุ่ง เห็นรุ้งพราย
เย็นผิวกาย ยะเยียบ เทียบสายลม
ไผ่โอนเอน พลิ้วตาม งามอ่อนไหว
ล้อลมไกว ไปมา ว่าเหมาะสม
สลับเสียง นกไพร ได้เชยชม
พิศภิรมย์ เริงรื่น สดชื่นจริง
ส่งเสียงดัง แต่ไกล ในป่ากว้าง
เจื้อยแจ้วบ้าง สุขสม อารมณ์ยิ่ง
ธรรมชาติ สร้างสรรค์ ฝันแอบอิง
ล้วนทุกสิ่ง ทุกอย่าง ต่างพึ่งพา
สองข้างทาง ทิวแถว แนวต้นสน
มองไกลจน สุดกู่ อยู่เบื้องหน้า
งดงามเกิน บรรยาย เรียงรายมา
ดั่งสวรรค์ ชั้นฟ้า หาใดปาน
จามจุรี สูงใหญ่ ใบครึ้มดก
แผ่กิ่งปรก คลุมดิน ถิ่นสถาน
สีชมพู คือดอก ออกเริ่มบาน
ลมพัดผ่าน ร่วงหล่น บนปฐพี
งามม่านหมอก หยอกล้อ ต่อขุนเขา
ยามรุ่งเช้า แต่งแต้ม แซมรัศมี
ละอองไอ ไหลผ่าน ธารคีรี
รอพรุ่งนี้ วันใหม่...อาจได้เจอ
พันทอง
๘/๒/๖๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
