[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[@free]

   

   เนื้อเพลงลาวแพน (ลาวเป่าแคน ของเดิม) ไม่ทราบที่มา

 ฝ่ายพวกลาวเป่าแคนแสนเสนาะ มาสอเพาะเข้ากับแคนแสนขยัน เป็นใจความยามยากจากเวียงจันทน์ ตกมาอยู่เขตขัณฑ์อยุธยา อีแม่คุณเอ๋ยเฮาบ่เคยจะตกยาก ตกระกำลำบากแสนยากนี้หนักหนา พลัดทั้งที่ดินถิ่นฐาน พลัดทั้งบ้านเมืองมา พลัดทั้งปู่ พลัดทั้งย่า ทั้งยาย พลัดทั้งแม่ลูกเมีย พลัดทั้งเสียลูกเต้า พลัดทั้งพงศ์เผ่า ทั้งลูกเต้าก็หนีหาย บักไทยมันเฆี่ยนบักไทยมันขังจนไหล่จนหลังของข้อยนี่ลาย จะตายเสียแล้วหนาที่ในป่าดงแดน ผ้าทอก็บ่มีนุ่งผ้าถุงก็บ่มีห่ม คาดแต่เตี่ยวเกลียวกลมหนาวลมนี่เหลือแสน ระเหินระหกตกยากต้องเป็นคนกากคนแกน มีแต่แคนคันเดียวก็พอได้เที่ยวขอทานเขากิน ตกมาอยู่ในเมืองต้องถีบกระเดื่องกระด้อย สีซ้อมต่ำต้อยตะบิดตะบอยบ่ฮู้สิ้น ถือแต่เคียวหญ้าเอาไปให้ม้าของเพื่อนมันกิน เที่ยวซมซานไปทุกบ้านทุกถิ่นจะได้กินก็แต่เดน แสนอึด (อด) แสนจนเหมือนอย่างคนตกนาฮก (นรก) มืดมนฝนตกเที่ยวหยกๆถกเขมรถือข้องส่องคบจับกบทุ่งพระเมรุ เปื้อนเลนเปื้อนตมเหม็นขมเหม็นคาว จับทั้งอ่างท้องขึงจับทั้งอึ่งท้องเขียว จับทั้งเปี้ยวทั้งปู จับทั้งหนูท้องขาว จับเอามาให้สิ้น มาต้มกินกับเหล้าเป็นกรรมของเรา เพราะอ้ายเจ้าเวียงจันทน์เพื่อนเอย”

 

ลาวแพน ขิม ครูสุวิทย์ บวรวัฒนา

           
         



“ปุปผิตัคคฉันท์ ๒๕”

3+4(1+3)    2+3
3+3+2   2+3


ชีวิตฝันวันวานผ่านแต่หลัง
ดูแต่หวังเสือโค ละโทสา
ชีวิตใฝ่ใจคนล้นเมตตา
ดูแต่ว่าหน้าเนื้อใจเสือร้าย
…..

     

   เจ้าเลือกบ่าวราวร้องครองจนครบ
นายเลือกกบไฉนนั่นผันพอผาย
บ่าวเลือกเจ้าเท่าทีชีว้นวาย
กบเลือกนายรอรวยซวยละซี
.
สุจิตะ สุนรชน     บ่ทนกะกดขี่
พจน วิสาสะ วิธี   ประนีประนอมกัน

ผิว์พณและบริวาร             ประะสารประศาสน์สันต์
มธุระสุพจน์เพราะกระนั้น   ประเสริฐ ฤว่าไร

ไฉนยากมากเรื่องร้าย   นายเรา
มากว่าหวังยังเยาว์         อย่าน้อย
ผิดพลาดว่าขลาดเขลา  ครวญใคร่ คิดรา
การเช่นกลกบต้อย         ตื่นเต้นเลือกนาย