แด่น้ำตา...

แด่น้ำตา….

หยดน้ำหมึกที่วาดประกาศกล้า
แทนน้ำตาของคนที่หม่นหมอง
จึงฝากไว้ให้เห็นเป็นทำนอง
แทนคำร้องมากมายระบายใจ

ตัวอักษรเคียงเค้นและเด่นชัด
รอยหมึกหวัดจารลงสิ้นสงสัย
วันเธอมาหนีหน้าลาจากไป
คนอ่อนไหวมีเพียงแค่เสียงกลอน

เฝ้าทบทวนความหลังครั้งที่ผ่าน
สิ้นตำนานรักหวานพาลหลอกหลอน
เมื่อต่างสิ้นนิยามความอาทร
จึงชุกซ่อนความช้ำกล้ำน้ำตา

หยุดความรักพักลงที่ตรงนี้
วันดีดีจดจำและล้ำค่า
ยังงดงามตามฝันวันเวลา
แม้เหลือเพียงภาพมายาไว้อาลัย

เป็นแค่คนอับโชคที่โลกสร้าง
มาสิ้นทางหมางเมินเกินทนไหว
รู้คุณค่าน้ำต่าปร่าข้างใน
ขอบคุณรักยิ่งใหญ่มอบให้มา

พ.พิมพา
29/11/63