นั่งจับจ้องคอยแต่อ่านมานานแล้ว
ไม่มีแนวอักขราจึงพาเผลอ
คอยแต่อ่านผลงานวานอยากเจอ
ต้องละเมอเขียนไม่ออกมิบอกใคร
คอยแต่จ้องหน้าจอรอความคิด
ทำบวนบิดรอประสานนานแค่ไหน
หัวสมองขึ้นสนิมทิ่มลงไป
คงหยุดใช้หลายวันจึงผันแปร
อักขระห้าวันหนีนี้แหละหนา
ลุกขึ้นมาสู้แน่แม่ดวงแข
สนิมเขรอะขูดออกลอกเป็นแพ
ไม่ยอมแพ้จิตกวีจงมีมา
ยังคิดถึงบ้านกลอนทั้งนอนตื่น
จะมาฟื้นบทกวีที่ห่วงหา
ทุกค่ำเช้าแบ่งสรรปันเวลา
อักขราร้อยเป็นกลอนมิจรไป
Montree Pratoom
14 ต.ค.63
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
