...ฉันยังคอย...

...ฉันยังคอย...
[ปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว]

“...หนาวลมโบก หัวใจวิโยคสุดโศกสันต์
เพ้อรำพันฉันเคยได้แอบแนบชิดดวงหน้า
เธอจากไปใจฉันครวญให้หวนคืนมา
ลมช่วยนำรักข้าพัดพาไปให้ที

วานสายลมจงช่วยพา
บอกคนรักของข้าว่ายังรักอยู่เสมอ
วอนแสงจันทร์ช่วยบอกเธอ
หากแม้นพบเจอ บอกเธอ ฉันยังคอย...”

ผินมองจันทร์ ฝันเห็น เดือนเด่นพักตร์
เผลออาลัย ทายทัก ทอดรักถึง
ภาพริ้วรอย ห่วงหา ยังตราตรึง
พลอดรำพึง ถึงเธอ เพ้อมิวาย

หนาวลมโบก โยกไกว ใบไม้สั่น
พะวงหวั่น รัญจวน ชิดชวนหมาย
ปล่อยความคิด ปลิดปลิว ลิ่วโปรยปราย
ไปกับสายธารฝัน ของวันวาน

ฉันยังคอย เธออยู่ เธอรู้ไหม
ฝืนข่มใจ รอวัน เปลี่ยวผันผ่าน
กี่เดือนปี แล้วหนอ แสนทรมาน
กับเนิ่นนาน รานร้าง คั่งค้างคอย

วอนสายลม พัดหัวใจ ล่องไกลลิบ
แอบกระซิบ ข้างหู วธูหน่อย
ว่าจุมพิต ฝากเดือน ใช่เลื่อนลอย
คืออ่อนช้อย รอยฝัน ฉันและเธอ

Soul Searcher
Inspired to write 31/10/2020