ตอนฝนมาเป็นละอองจ้องมองรุ้ง
เป็นโค้งพุ้งงามเด่นเป็นนักหนา
เป็นเรื่องจริงจ้องดูรู้เวลา
ดูชื่นตาเป็นสุขห่างทุกข์ไป
ใจหวิวหวิวเป็นแสงแห่งความรัก
ถ้าประจักษ์กับจิตคิดหลงไหล
มิตลกสีรุ้งพุ่งนำไกล
ฝากดวงใจมากับรุ้งมุ่งตรงเธอ
ที่ปลายฟ้ามีหัวใจแม้นไร้รุ้ง
ใจยังมุ่งด้วยรักมิยักเผลอ
ยามฝนหลั่งน้ำนองต้องละเมอ
ยังไม่เจอรักแท้รุ้งแผ่ไป
Montree Pratoom
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
