อนิจจา..อกเอ๋ย..คนเคยรัก ใยหาญหัก..ห่างไกล..ไม่ห่วงหา
เพียงพบพาน..แล้วพราก...เจ้าจากลา เพียงเพราะว่า..ฐานันดรแห่งใจ
อันตัวเรา..เป็นดังเช่นบุปผา หมู่ภุมรา..ชมชื่นฝืนผลักไส
กลีบร่วงหล่น.ลงพื้นดาษดื่นไกล ช้ำเกินใครจะถนอมให้ตรอมตรม....
เพียงพบพาน..แล้วพราก...เจ้าจากลา เพียงเพราะว่า..ฐานันดรแห่งใจ
อันตัวเรา..เป็นดังเช่นบุปผา หมู่ภุมรา..ชมชื่นฝืนผลักไส
กลีบร่วงหล่น.ลงพื้นดาษดื่นไกล ช้ำเกินใครจะถนอมให้ตรอมตรม....
พรมกลีบพร่างพื้นเกลื่อนทาง
น้ำค้างแต้มหยาดปาดรอยขม
หวานคำเจรจาหลงคารม
เหลือเพียงแผ่วลมบาดหัวใจ
ยามชิดชมย้ำพรูคำพรอด
อ้อมกอดอุ่นนักรักยิ่งใหญ่
ยามห่างทิ้งความยามร้างไกล
เราต่างกันเกินไป...ให้จบกัน
น่าขำพร่ำอ้างช่างคล่องแคล่ว
รักแล้วเท้าลบกลบรอยฝัน
มิใช่...ฐานันดร...ขวางทางสัมพันธ์
เป็นใจไม่คงมั่นเท่านั้นเอง
๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๓ จันทร์
เพรางาย มณีโชติ
น้ำค้างแต้มหยาดปาดรอยขม
หวานคำเจรจาหลงคารม
เหลือเพียงแผ่วลมบาดหัวใจ
ยามชิดชมย้ำพรูคำพรอด
อ้อมกอดอุ่นนักรักยิ่งใหญ่
ยามห่างทิ้งความยามร้างไกล
เราต่างกันเกินไป...ให้จบกัน
น่าขำพร่ำอ้างช่างคล่องแคล่ว
รักแล้วเท้าลบกลบรอยฝัน
มิใช่...ฐานันดร...ขวางทางสัมพันธ์
เป็นใจไม่คงมั่นเท่านั้นเอง
๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๓ จันทร์
เพรางาย มณีโชติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
