ในเพลงปี่ว่าสามพี่พราหมณ์เอ๋ย
ยังไม่เคยชมชิดพิสมัย
ถึงร้อยรสบุปผาสุมาลัย
จะชื่นใจเหมือนสตรีไม่มีเลย
“พระอภัยมณี” พ่อภู่
“สาวสวนตาล”บ้านออกเอื้อนดอกคำ
“หนุ่มส้มตำ”บ้านตกตบอกเขิน
นานหลายปีที่รักหักดิบเดิน
ความห่างเหินหรือจะกั้นถึงวันนี้
มะพร้าวเฉาเหงากอคอยรอท่า
คมมีดพร้าปาดงวงหยดยวงคลี่
ยังสำนึกตรึกตรองรองรับวลี
ตาลต้นสีชมพูยอดพธูเมืองน้ำฯ
เนิน จำราย