ราตรีให้กลิ่นเจือเรื่อรางราง
…
พระประแดงแจ้งรู้อยู่มีมอญ
ตัองถอยถอนรักยากเกินถากถาง
พระประดำจำไว้ดำใจนาง
ต้องถอยทางออกทะเลว้าเหว่จริง
รักแม่มอญอ่อนเอวเปลวไฟเผา
หวังจะเอาใจถอดทูนยอดหญิง
รักแม่เม้ยเคยเผลอเธอเลยทิ้ง
หวังจะอิงอกนางเธออ้างอาย
ย้อนฝั่งดินถิ่นปทุมชุมมอญสวย
มองอ้อนอวยชดช้อยข้อยใจหาย
ย้อนฝั่งแดนแฟนใหม่ใจห่างกาย
มองอ้อนอายสบตาคว้ามือกุม
ดิ้นไม่รอดจอดสนิทจิตสนอง
รักแรกร้องคราวเนี้ยเสียความหนุ่ม
ดิ้นไม่หลุดสุดคาดสวาทปทุม
รักแรกรุ่มเอวตุ่มงามสามโคกมอญ