เขาว่ากันว่า... ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์
มีแค่สุขเพียงแรกเริ่มนั้นจริงหรือ
น้ำต้มผักยังว่าหวานเท่าหยิบมือ
ต่อให้ยื้อ ต่อให้รั้ง ก็จากลา
เมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนานวัน...
ในความสัมพันธ์มักจะมีคนที่รักมั่นคงกว่า
คนที่รักมากก็ต้องเจ็บมากเป็นธรรมดา
คนที่รักน้อยกว่าก็ได้เปรียบไป
พยายามทำความเข้าใจเพื่อได้รู้จัก
นิยามความรัก...คงเหมือนกับการปลูกต้นไม้
ปุ๋ยที่จะทำให้เติบโตก็คือการเอาใจใส่
แต่ส่วนใหญ่จะถูกกลืนไปกับความผูกพัน
ที่เขาว่ายิ่งใกล้เหมือนยิ่งไกลห่าง...
ถูกทิ้งร้าง เพราะอีกฝ่ายชะล่าใจในความสัมพันธ์นั้น
แค่ดำเนินบทบาทตามหน้าที่ จึงละเลยความห่วงใยกัน
ฝ่ายที่ยึดติดในรักมากกว่านั้น คงต้องเจ็บปวดใจ
ความรัก...เป็นเรื่องซับซ้อนอย่างน่าฉงน
ต้องแลกกับความทุกข์ทน ความอ่อนไหว
ต้องปล่อยวาง ต้องยอมรับ ต้องเข้าใจ
หากหลุดพ้นพันธนาการนี้ได้ คงมีแต่
"เพียงใจที่ไร้รัก"
มีแค่สุขเพียงแรกเริ่มนั้นจริงหรือ
น้ำต้มผักยังว่าหวานเท่าหยิบมือ
ต่อให้ยื้อ ต่อให้รั้ง ก็จากลา
เมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนานวัน...
ในความสัมพันธ์มักจะมีคนที่รักมั่นคงกว่า
คนที่รักมากก็ต้องเจ็บมากเป็นธรรมดา
คนที่รักน้อยกว่าก็ได้เปรียบไป
พยายามทำความเข้าใจเพื่อได้รู้จัก
นิยามความรัก...คงเหมือนกับการปลูกต้นไม้
ปุ๋ยที่จะทำให้เติบโตก็คือการเอาใจใส่
แต่ส่วนใหญ่จะถูกกลืนไปกับความผูกพัน
ที่เขาว่ายิ่งใกล้เหมือนยิ่งไกลห่าง...
ถูกทิ้งร้าง เพราะอีกฝ่ายชะล่าใจในความสัมพันธ์นั้น
แค่ดำเนินบทบาทตามหน้าที่ จึงละเลยความห่วงใยกัน
ฝ่ายที่ยึดติดในรักมากกว่านั้น คงต้องเจ็บปวดใจ
ความรัก...เป็นเรื่องซับซ้อนอย่างน่าฉงน
ต้องแลกกับความทุกข์ทน ความอ่อนไหว
ต้องปล่อยวาง ต้องยอมรับ ต้องเข้าใจ
หากหลุดพ้นพันธนาการนี้ได้ คงมีแต่
"เพียงใจที่ไร้รัก"
~Goldfish~