~"วันของเธอ?"~
๏
๏ ตอนเธอหันหลังลาฟ้าฉันหม่น
ฉันยังทนยิ้มได้ใต้ผืนหล้า
อาจกัดฟันเก็บกลืนฝืนน้ำตา
ทำใจกล้าจิตกร้าวเข้าปิดบัง
๏ ส่งรอยยิ้มให้เธอเผลอพรด้วย
พร่ำอำนวยเชิดหน้าวันลาสั่ง
แม้ภายในใจร้าวเข้าประดัง
ปั่นป่วนคลั่งยิ้มได้ในตอนลา
๏ เธอก้าวไปนำใจฉันไปด้วย
ดั่งคนป่วยฝืนขั้นขันออกหน้า
ส่งข่าวบ้างที่รักจากอุรา
ไร้ทีท่าตอบสนองเธอจ้องเดิน
๏ เธอยิ่งห่างน้ำตาเริ่มบ่าไหล
สุดต้านไว้มันรินจนสิ้นเขิน
เสียเธอไปรักแรกแหลกยับเยิน
อกสะเทิ้นสะท้านพานฝังใจ
๏ หลายปีผ่านโลกเปลี่ยนฉันเรียนรู้
สมหวังคู่แน่นหนักหวานรักใหม่
แต่โลกเธอพลิกผันพลันหม่นไป
สู่สาวใหญ่ซ้ำหม้ายหมดชายมอง๚ะ๛
ระนาดเอก
ปล.เป็นผลงานกลอนเก่า เมื่อครั้งเขียนกลอนใหม่ๆ จึงอาจมีชิงสัมผัสบ้างครับ!!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
