~“ปรางเธอ?”~
๏
๐ อดไม่ได้ไล้แก้มที่แย้มปลั่ง
จากละล้าละลังหลงฝังจิต
อวลกลิ่นไอกายเธอปรนเปรอฤทธิ์
ชวนสะกิดกระชากกระดากอาย
๐ เสียงที่ซ่อนตอนนี้ทวีเร้า
คือใจเราเต้นท่ามกามปีนป่าย
กอดกระชับร่างเธอผู้เลอกาย
ผมสยายย้ายหน้าตารัญจวน
๐ ฉันมิได้เริ่มก่อนนะวอนกล่าว
แก้มที่ผ่าวร้อยชั่งรั้งให้ป่วน
ผลตำลึงเสน่ห์เร่เชิญชวน
ลองทบทวนต้นเหตุใช่เลศนัย
๐ เราปะทะตากันวันหลายครั้ง
จิตคอยสั่งทั้งผลักรักเชี่ยวไหล
ความเงียบงันผันรัวคลื่นหัวใจ
เป็นเปลวไฟไหม้เชื้อเหนือควบคุม
๐ ฉันไม่มีมนต์ใดใคร่สะกด
ปล่อยตามบทรสรักที่หลากสุม
มารยาเธอก็ไร้ดั่งไฟรุม
แรกที่กุมมือได้ใจฉันรู้
๐ หยุดไม่ได้ไล้แก้มแถมฝากถ้อย
หลงรูปรอยปล่อยคำเพื่อย้ำหู
รักแรกพบบงการอ่านใจดู
เธอมิสู้ตาฉัน..สั่น,แก้มแดง๚ะ๛
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
