เจ้ามาร
ประนามข้าฯ ด่าข้าฯสิ
ข้าฯไม่โกรธเจ้าด่า ข้าฯไม่กลัวเจ้าโกรธ
ยิ่งกว่านั้น ข้าฯอนุญาต ยุหวัว ยั่วเย้า ให้เจ้าโกรธ
ยิ่งเจ้าโกรธ เจ้าจะขาดสติ
จากนั้น เจ้า หลงงมงาย บ้าคลั่ง และ โง่
เจ้าจะแพ้ เจ้าไม่ใช่มารอีกต่อไป เจ้าเชลย
โจ๊ะ ทิงทิง โจ๊ะโจ๊ะ
กรรมร่วมหมู่รู้เอื้อจิตเยื่อใย
ไทยมิใคร่รักเหง้าใครเล่าคง
.....
มนุษยชาติขลาดเวทเขลาเหตุผล
มนุษยชนหวังพึ่งซึ่งประสงค์
วีรกรรมธรรมชนะแน่แก่พาลพงศ์
ไทยทะนงไม่แพ้แก่พาลภัย
เมตาอาลัย
โน้มนำวิสัย อารี
ประชาชาติญาติเชื้อเมื่อปฏิสนธิ์
ประชาขนคือหมู่สู่วิถี
เมตตานั้นอันจำกัดสัตว์ไม่มี
เมตตานี้คนเห็นว่าเป็นคุณ
ช่วยเหลือเกื้อหนุน
ห่วงหาการุณย์ สงสาร
วีรชาติผงาดแผลงแฝงกุศล
วีรชนปลอมปนคนกล้าหาญ
คนต่างสัตว์ชัดเหลือช่วยเจือจาน
วีรชาญการุณย์ด้วยช่วยเจือใจ
เห็นชอบตอบใคร
ยิ้มย่องผ่องใส มุทิตา
นรชาติฆาตดวงลับล่วงพ้น
นรชนกำเนิดตามงามประสา
เป็นอยู่คือถือดีบุญปรีดา
มุทิตาใจหนุนบุญปรีดี
คลองธรรมนำชี้
อุเบกขาหน้าที่ สายกลาง
ชีวิตคงจงอยู่เป็นหมู่มวล
คือไม่ควรเอกสิทธิ์คิดคำอ้าง
ชีวิตคนตนส่วนน้อยจงปล่อยวาง
คือไม่ขวางตัวบทกฏมวลชน
ชีวิตหนึ่งจึงมีอีกชีวิต
ก็ไม่ผิดเหตุกำเนิดจึงเกิดผล
ชีวิตไหนได้คิดอิสระตน
ก็ไม่พ้นหนี้กรรมธรรชาติทวง