กลับมาเขียนกลอนได้และ
ทีแรกนึกว่าจะไม่ไหว เนื่องด้วยโควิด ที่ไทยด่าไทยกันเอง เราสู้มาดี ฝรั่งยังชม แต่ที่น่ารังเกียจที่สุดคือด่าลามปามไปถึงบุคลากรหมอ สาธารณสุขและอาสาสมัคร เหมือนน้ำเน่าละลายลงน้ำดีชัดๆ
เพราะรู้น้ำดี จึงเห็นน้ำเน่าฉะนั้น
ไม่กลัวน้ำเน่า กลัวน้ำดีจะเสียกลายเป็นน้ำเน่า
รู้ละ ไม่กลัวละ
ไม่มีแผนเยื่อใยใต้บัวบัง
.....
เราฤๅแพ้แย่โย้เหวยโคหวิด
พลังผลิตเคี่ยวไขไม่หมดหวัง
เราฤๅพ่ายหมายมั่นยันไม่ยั้ง
ผลิตพลังแรงรุดหมายหยุดมัน
ร่วมแรงใจสดุดีฉะนี้คุณะอนันต์
สองกลุ่มประชุมกัน ทวี
นอบน้อมจิตสหจินต์และสิ้นทุรวจี
ท้องฟ้าสลายสี อำไพ
ทีมแพทย์อายุรเวชประเทศสิชนะชัย
้้เชื่อแพทย์และกฏอัย ยะการ
ขอบคุณแพทย์สละตนผจญปะทะประหาร
เชื้อร้ายมิให้พาน ประชา
้ิเอ่ยอ้างโทษโคตรขืนผู้อื่นผิด
เสื่อมเสียมิตรขื่นขันเหตุปัญหา
้เอ่ยอ้างเท็จเข็ดคำล้นตำรา
เสื่อมเสียหมาหมู่เมินเกินเภทภัย