อดีต..ที่ร้านกาแฟ
นานหลายปีที่ห่างลาร้างลด
ฟ้ากำหนดดินปรุงได้สุงสิง
ใช่ไม่กล้ารามือหรือประวิง
ข้อเท็จจริงดวงใจเฝ้าใฝ่คว้า
ร้านกาแฟ”แก่ดำ”คงจำได้
มือส่งให้”ลงรัก”รูบปักษา
แม้เก่ากาลผ่านห้วงล่วงเวลา
มนตร์กฤตยาผลงานแผ่ซ่านทรวง
ได้พบกันวันนี้สุขที่สุด
ขอปักหมุดตรึงตราคือค่าหวง
รำพึงตนคนบาปแบบละลาบละล้วง
จันทร์เต็มดวงเมตตาอีกคราครั้ง
เนิน จำราย