ยิ้มเธอแย้มแก้มปริภิรมย์นัก
คนแอบรักมองห่างช่างน่าขัน
ยิ้มแก้มปริมีบ้างเป็นบางวัน
ตามรอยยิ้มปริ่มฝันนั้น..ของเธอ
พิมพ์ประทับจับหน้าอิริยาบถ
ทุกประพจน์แอบฟังนั่งเพ้อเจ้อ
จับสำเนียงเคียงใจไปละเมอ
ทำชะเง้อรอบพิศคิดแล้วอาย
ทุกเคลื่อนไหวของเธอฉันเพ้อพร่ำ
สิ่งเธอทำรู้ไหมใครตื่นสาย
หลงความฝันอย่างนี้มิเดียวดาย
เพราะข้างกายเธอใกล้ในนิทรา
ยิ้มลำพังทั้งอายอยู่ในฝัน
ถอนหายใจไหวหวั่นขวัญประหม่า
นิ่งเป็นหุ่นหลบมุมคลุมเวลา
จะก้าวหาหวังใกล้เมื่อไหร่กัน
กลัวขี้กลัวขี้ขลาดประหลาดนัก
อยากเข้าทักกลัวช้ำทำเสียขวัญ
หมดเวลาสร้างหวังพังอีกวัน
บ่ายหน้าหันยอมแพ้แค่จากไป
จบวิมานฝันเฟื่องเรื่องน่าเศร้า
กับน้ำตาเพื่อนเก่าเฝ้าหลั่งไหล
แม้เพียงชิดคล้ายต่างดูห่างไกล
ก็ด้วยใจขี้ขลาดอนาจจริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
