...ไม่บอกเธอ...

...ไม่บอกเธอ...
(เบดรูม ออดิโอ)

เหลียวมองรุ้ง คุ้งโค้ง โยงใยวาท
แต่ก็อาจ คั่งค้าง ในบางส่วน
ความรู้สึก ลึกซึ้ง อึงอลอวล
ชุ่มรัญจวน ใจอยู่ มิรู้คลาย

ครั้นจะหยิบ พริบพราว นับดาวร้อย
ผูกเคลิ้มคล้อย สัมพันธ์ ในวันหน่าย
ก็สุดเอื้อมมือคว้า มาเรียงราย
สาธยาย ความนัย แห่งใจนี้

แม้นอยากยก เหมันต์ บรรยากาศ
เหลือสุดคาดคะเนไกล ไฉนนี่
ฤดูกาลผันผวน แปรปรวนมี
เร็วกว่าใจดวงนี้ จะตามทัน

ยิ่งแสงนวล ยวนแจ่ม แอร่มอร่าม
ขับงดงาม ขอบฟ้า นัยน์ตาฝัน
ใคร่ขีดเขียน คำหวาน กานท์ประพันธ์
แต่หวานนั้น กลายขื่น มิชื่นใจ

อรุณฤกษ์ เบิกฟ้า อุษาสาง
ริ้วสว่างแสงทองเรืองรองไสว
สรรพสิ่ง พริ้งเพรา สักเท่าใด
แต่เหมือนใจดวงนั้นมันด้านชา

ไหวหวั่นเกรง อิทธิฤทธิ์ ความคิดถึง
ที่บาดซึ้ง โซมทรวง ผู้ห่วงหา
กลัวทำผิดซ้ำซาก พรากน้ำตา
ทนอุราช้ำชอก...”ไม่บอกเธอ”

“...อยากขยับเข้าไปใกล้เธอ
อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจอ
ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอ
ตั้งแต่วันแรกเจอ
ก็เผลอเอาไปคิดละเมอ

พอรู้จักก็อยากจะทักทาย
แต่พอไม่เจอแล้วใจก็วุ่นวาย
เธอหายไปก็ห่วงเธอแทบตาย
จะเป็นเช่นไร
ตรงนั้นมีใครดูแลอยู่หรือไม่ก็ไม่รู้

เกือบลืมหายใจเมื่อเธอเข้ามาใกล้ใกล้
แค่เธอยิ้มมา ก็สั่นไปทั้งหัวใจ
อยากจะบอกเธอให้ได้รับรู้ความในใจ

(*)แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่
ก็ยังไม่รู้ว่าเธอคิดเช่นไร
ถ้าบอกคำนั้นแล้วเธอตอบมาว่าไม่ใช่
ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงจะเดินหนีไป

ดีพอแล้วที่ได้มีเธออยู่ใกล้ใกล้
ได้ยินเสียงได้คอยดูแลอยู่ไม่ไกล
จะซ่อนความลับเอาไว้ในหัวใจ
มากเพียงไหนฉันจะไม่ยอมพูดไป

อยากจะบอกให้เธอได้รู้ใจ
ที่จริงก็อยากจะบอกคำนั้นไป
แต่กลัวเหลือเกินว่าจะต้องเสียใจ
หากเธอรับไม่ได้
เธอคงไม่ยอมให้อภัยกับคำนั้น

อึดอัดเหลือเกิน ต้องเก็บเอาไว้ข้างใน
อึดอัดหัวใจ แต่ก็กลัวว่าถ้าพูดไป
กลัวว่าจะต้องเสียใจ...*

มองกันให้ดีเธอก็คงรู้
ในความห่วงใยฉันมีอะไรซ่อนอยู่
ที่ยังไม่รู้คือเธอนั้นคิดอย่างไร

มองกันให้ดีเธอก็คงจะเห็น
ความจริงที่เป็นว่าฉันคิดอะไร
หนึ่งคำนั้นที่ยังไม่ได้พูดไป

จะเก็บเอาไว้ในวันที่จะเผยใจ
รอวันนั้น วันที่ฉันแน่ใจ
ว่าวันนี้เธอคิดว่าฉันนั่นใช่
และเธอพร้อมจะฟังความข้างใน

จะบอกว่ารักให้เธอได้ยินใกล้ใกล้
บอกว่ารักเธอได้ยินหรือไม่
ถ้ายังไม่ชัดฟังอีกครั้งก็ได้
ได้ยินไหมว่ารักเธอทั้งหัวใจ...”

Soul Searcher
Inspired to write 20/11/2019