เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านกาลลาลับ
ความฝันกับความจริงยิ่งเหินห่าง
ชีวิตเหมือนมืดมนหมดหนทาง
จึงอยู่อย่างเพ้อฝันและฟั่นเฟือน
เห็นต้นไม้ใบหญ้าก็ว่าสวย
หมู่เมฆด้วยลอยฟ้ามาเป็นเพื่อน
ตะวันยังขึ้นลงคงย้ำเตือน
คนเลอะเลือนลืมคืนวันฝันหรือจริง...
(ถ้าจะบ้า 555)
ความฝันกับความจริงยิ่งเหินห่าง
ชีวิตเหมือนมืดมนหมดหนทาง
จึงอยู่อย่างเพ้อฝันและฟั่นเฟือน
เห็นต้นไม้ใบหญ้าก็ว่าสวย
หมู่เมฆด้วยลอยฟ้ามาเป็นเพื่อน
ตะวันยังขึ้นลงคงย้ำเตือน
คนเลอะเลือนลืมคืนวันฝันหรือจริง...
(ถ้าจะบ้า 555)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
