นิทานพื้นบ้านสำหรับเด็กและเยาวชน ของ รศ.วิเชียร เกษประทุม
พี.พูนสุข : ร้อยกรองทำนองร่าย
**
แมลงอัปลักษณ์
-๑-
ณ ผืนป่าไพรกว้าง พรรณพฤกษ์สล้างแน่นเนือง เขียวเหลิองใบระบัด
พวกสัตว์แมลงขวักไขว่ รักใคร่ฉันพี่น้อง เกี่ยวข้องเหมือนญาติมิตร ใกล้
ชิดสนิทสนม ถลาลมน้องแมลงปอ เขียวลออปู่แมลงทับ ปีกขยับลุงแมลง
ดา สวยโสภาย่าเต่าทอง คึกคะนองพี่มดแดง เหล่าแมลงทั้งหลาย อยู่
ภายใต้ปกครอง ของพระราชาผีเสื้อ พระทัยเอื้ออารี นวลฉวีฉายพราว
แพรว วับแววของวิเศษ มีเวทมนต์ศักดิ์สิทธิ์ เนรมิตทุกอย่างได้ คือ
“ไม้ประกายเพชร” ทองก่องเก็จเรืองราม ใช้ตามพระประสงค์ พระองค์
มีพระสหาย รูปกายเล็กแข็งแรง ปีกสวยแสงสีเงิน เหินหาวราวลมพัด
เชียวชัดจัดเจนการ ทรงประทานนามเสร็จ “แมลงเพชร” สง่างาม น่าเกรงขาม
ยิ่งนัก ทุกตัวรัก “เพชรกล้า” เคียงคู่พระบาทฟ้า สุขเพี้ยงไพรสวรรค์ เทอญนา
-๒-
วันหนึ่งพระราชา เสด็จตรวจตราพงไพร ทรงไว้ใจสหายสนิท อดืศร
มีพระบัญชา จำนรรจาลับลับ กับแมลงเพชรผู้กล้า เหมือนทายท้าความฉกาจ
เสด็จนิราศวนาลัย วางพระทัยไม่ลืม ให้ยืมไม้กายสิทธิ์ ป้องชีวิตมวลแมลง
อย่าสำแดงอหังการ์ พาแมลงเดือดดับ กำกับก่อนจากจร ละดงดอนสักระยะ
ขณะจ้าวพนานิราศ แมลงเพชรฉลาดปราดเปรื่อง เรื่องกำกับดูแล ตัวงอแงปลุก
ปลอบ ตัวยอบแยบโอบเอื้อ ตัวเรื้อรังรักษา ตัวงามตาชื่นชม ต่างสุขสมสุขสันต์
จนหลายวันต่อมา พงพนาเปลี่ยนไป ไยหัวหน้าแปลกแปลก ตัวแรกป้าจักจั่น
ทุกวันหมั่นสังเกต สาเหตุเคยทายทัก ไม่ยักกะทักตอบ ใครชอบส่งเสียงดัง
ก็เคาะหลังระรัว ใครมัวบินเชื่องช้า ก็ชี้หน้าด่าเปิง ใครระเริงเย้าหยอก ก็ตะคอก
เคียดขึ้ง ใครบึ้งตึงไม่ไว้ เอาไม้ประกายเพชร เด็ดชีพลงตรงนั้น เป็นรูปปั้น
กลาดเกลื่อน ป่าเถื่อนบ้าอำนาจ ปีศาจลงสิงสู่ แมลงอยู่อย่างหวั่นหวาด ความ
พินาศมาเยือน เหมือนนรกแผ่ผ้าน กลางป่าพงดงด้าน เหือดเหี้ยนหฤหรรษ์ สิ้นนา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
