.jpg)
บูชาพระอาจารย์
กาพย์"สาม"เขียนตามท่าน. เริงสำราญรื่นฤดี
"หนึ่ง"มากาพย์ยานี. เริ่มขีดเขียนแรกเรียนคำ
รถโฟล์คสวาเก้น. ที่ฉันเห็นเป็นประจำ
คือรถสีขาวดำ. จอดอยู่ในโรงเรียนใหญ่
ของครูผู้อาจารย์. ที่ชำนาญภาษาไทย
จอดอยู่งามวิไล. ใต้ก้ามปูดูงามตา(ต้นก้ามปู)
เรียน ม.ศ.๑ ที่ น.ศ.๑
ฉบังสิบหกยกหา. ลืมวันเวลา
จำเนียรเขียนก่อนตอนไหน
โกลนเสร็จเมื่อคืนหนึ่งไซร้. เกลาเช้าวันใหม่
บนป้อมกรมกองราชทัณฑ์
คลับคล้ายเราเช่นชาวสวรรค์ พรรณนาจำนรรจ์
ผู้ต้องขังคุกคือนรก
สุรางคนางค์ เกริ่นกล่าวราวกลาง วันพระเดือนหก
หลังจากเวียนเทียน เขียนแบบตลก. ผู้หญิงเวียนครก(รำวง)
ขนดกรักแร้
ตะวันลับกลับหมุนหลายรุ่นคน. ยังมีมนต์อนุสรณ์สุนทรแพร่
ปิดตารับกลับฝันรันทดแท้. เริ่มตั้งแต่ถูกขังเรือทุกข์เหลือวัย
"เมื่อเคราะห์ร้ายกายเราก็เท่านี้. ไม่มีที่พสุธาจะอาศัย
ล้วนหนาวเหน็บเจ็บแสบคับแคบใจ เหมือนนกไร้รังเร่อยู่เอกา"
(นิราศภูเขาทอง)
เนิน จำราย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
