[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เนิน จำราย]

       

เชลงกาล - สินไซ อีสาน


                      ก้อยกะปอม

กลอนอ่านวชิรปันตีอีสาน

ดินแล้งกันดารเบื้อง                      ผืนแผ่นธรณี
อาหารมีแต่แคลน                         ถิ่นปลานาน้ำ
เรามานำกันเข้า                             หากินพงใหญ่
ร้อนนั่งใต้กกไม้                            มองขึ้นสบบน

แลตามโคนกิ่งก้าน                        หากอาจหนเห็น
กะปอมก่าเป็นตัวลาย                    อวดคอต่อตั้ง*
จักเกี่ยวรั้งเอาไว้                             จ้องรอคอยอยู่
ตามองดูห่างนิ่ง                             นิ่งไว้อย่าเผลอ

หากเมื่อเจอเท้าเทียบ                      ใกล้ห่างพอควร
พอถึงจวนได้ที่                              ไผ่ยาวยื่นไว้
บ่วงปลายไม้เงื่อนง้ำ                       คล้องคอดิ้นด่าว
ชักเข้ามาปลดเชือก                         พวงร้อยบ่หาย

ได้หลายตัวต่อพวง                          ถึงด่านสังหาร       
ปิ้งถ่านไฟหอมหวน                         กรุ่นอวลตรลบเหย้า
ป้องมือสับใส่หม้อ                            ปรุงหอมโชยกลิ่น
ร่วมกันกินสุขล้น                              แซบแท้อิ่มหนำ

ลองลิ้มคำล้วนให้                              แทบหลุดใจหมด
รสชาติถูกปากแสน                           หมู่มวลพี่น้อง   
อาหารของคนยาก                             แดนดงราวป่า
หน้าร้อนเราบ่สิ้น                               แหล่งเนื้อบ่อนหา

กะปอมก่าป่าตึกตั้ง                            นั่งเหม่อตามอง
ปลอกคอทองเลื่อมวาว                       สงบกายหยาบกร้าน 
ซุกซ่อนด้านชั่วชั้น                             เชิงเร้นบ่ายเบี่ยง
พบเพียงผิวสากด้าน                           ลอกคราบเปี่ยนสี

ซอกซอยมีแยกย่าน                            หากอาจหนเห็น
แฝงบังเงาสิ้นลาย                                หลบอายแอบข้าง
หลายตัวพรางลับลี้                              หมายตาคอยอยู่
ชูคอขึ้นหมดแล้ว                                 บ่วงคล้องกระตุกห้อย


เฉือนเนื้อซอยสับก้อย                          เลิศลิ้นอิ่มหนำ


      พ่อครัวตัวน้อยโชว์ปรุงเมนูเด็ดสไตล์อีสาน  “ก้อยกะปอม”
                                ๓๑ มีนาคม ๒๕๖๐
                            ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๕ ปีระกา

                *กะปอมก่า (ถิ่นอีสาน) คือ กิ้งก่าชนิดคอสีคราม

๏  ประจงจัดมนัสพ้อง
ระเบียบจองสลับเรียง
ผสานศิลป์กวินเสียง
มโนนึกผนึกคำ
        ..พี.พูนสุข..

กะปอมป่า ประสาถิ่น
ตะครุบกิน ก็อิ่มหนำ
แตะข้าวเหนียว คละคลุกกำ
อร่อยลิ้น ประทินคอ

มโนนึก มนัสน้อม
บุราณพร้อม แสวงหนอ
ประหยัดทรัพย์ และเพียงพอ
ดนูรับ ขยับตาม

เนิน จำราย