เพราะไม่ได้ อยู่ด้วยกัน ฉันจึงห่วง
ใจหนึ่งดวง ไม่ได้เจอ จึงเพ้อหา
เพราะความรัก ที่ถูกขัง มันบังตา
ไม่เห็นหน้า จึงอยากถาม ตามห่วงใย
ยามท้องฟ้า ดับมืดลง เธอคงเหงา
คำว่าเรา ที่แบกไว้ ช่วยได้ไหม
กลัวไม่พอ แค่นิยาม ความเข้าใจ
ยามป่วยไข้ จะมีใคร ไหนดูแล
ยามจะนอน กอดหมอนนั้น ที่ฉันให้
อุ่นหัวใจ คลายกังวล บนทางแย่
การไม่ได้ อยู่เคียงข้าง ช่างไม่แฟร์
มีรักแท้ แต่ต้องปลง ไม่ลงเอย
ระยะทาง ห่างเหลือเกิน เดินลำบาก
ได้แค่ฝาก สายลมผ่าน วานเฉลย
เสียงตะโกน ที่ลั่นดัง รักจังเลย
ขอคนเคย อย่าลืมกัน แม้วันใด
จะรอเธอ อยู่ตรงนี้ ไม่หนีหาย
สัญญาชาย ยังคงมั่น มิหวั่นไหว
ดวงตะวัน ลับกี่หน ไม่สนใจ
เพราะเชื่อใน ความซื่อสัตย์ จึงหยัดยืน
ความคิดถึง อาจถาโถม จมความคิด
แต่ชีวิต ที่ผ่านเลย ไม่เคยฝืน
เพราะฉันรู้ สิ่งที่หาย จะได้คืน
วันเธอยืน อยู่ตรงหน้า คุ้มค่ารอ
#ไผ่เดียวดาย#
27.05.2019
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
