ความทรงจำ

@..ความทรงจำ..@

เสียงเปาะแปะดังมาหญ้าคาหยด
ฝนปรากฏตกให้ไม่หยุดหย่อน
กระท่อมบนเนินเขาเมฆเงาจร
พอหลบร้อนเมฆฝนตกบนภู

ความทรงจำยังเป็นพอเห็นภาพ
น้ำกินอาบฝายทดมิอดสู
มองเมฆลอยต่ำกว่าสวยน่าดู
เหมือนเราอยู่บนชั้นสวรรค์เลย

พ่อแบกจอบตะเวนขุดเป็นร่อง
แม่ก็จ้องกลบดินหมดสิ้นเฉย
แท้แม่หยอดเมล็ดพันธ์ฉันคุ้นเคย
ข้าวโพดเอ่ยปลูกไว้เดี๋ยวได้กิน

ถั่วฝักยาวกะหล่ำปลีปลูกที่ไร่
ขายพอได้พอมีปลดหนี้สิน
ทั้งซื้อปุยซื้อยาเป็นอาจิณ
บำรุงดินแต่คนมิพ้นภัย

ฉีดฆ่าหญ้าบำรุงผักปรุงแต่ง
คนฉีดแห้งโรยราพิษยาให้
พ่อสละผืนดินตัดสินใจ
ขายทิ้งไปบ้านฉันสวรรค์ลอย

เมื่อปีกลายย้อนกลับซับไออุ่น
มองไม่คุ้นถิ่นเนาพาเหงาหงอย
ผุดรีสอร์ทถนนขึ้นบนดอย
ภาพบ้านน้อยก่อนนี้ไม่มีแล้ว
(บ้านหลังน้อยสุขขีไม่มีแล้ว)

พิณจันทร์
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๖๒