กลอนรักเก่าอยากเอามาวางตามอารมณ์ขณะนี้ เวลาผ่านมาเกินสิบปีก็ยังวนเวียนเขียนอยู่ไม่รู้เบื่อ
UFA365อยากถนอมความคิดสมัยนั้น หากแต่วันทำให้แปรเปลี่ยน ตัวตนคนนั้นยังหมุนเวียน ไม่แปรเปลี่ยนไปอย่างใดเลย...
ระยะหลังนี่มักจะเขียนโคลงมากกว่า.. สั้น กระชับและจบลงในบทเดียวได้
ถึงเธอคนดีที่คิดถึง
โกรธขึ้งหรือไรไม่ส่งข่าว
หลากหลายเหตุผลหนทางยาว
เรื่องราวเงียบหายดังสายลม
ถ้าไม่เหลืออะไรค้างในจิต
คนไร้สิทธิ์ไร้เงื่อนไขก็ไม่เกี่ยว
แต่ถ้าเหลือใยรักอยู่สักเกลียว
ทุกทางเปลี่ยวความเป็นเพื่อนยังเหมือนเดิม
ยังไม่เคยเอ่ยว่ารักเลยสักหน
แต่ในใจเปี่ยมล้นด้วยรักยิ่ง
ไม่เคยมีท่าทีว่ารักจริง
แต่ทุกสิ่งที่กระทำคือความรัก
ยังเฝ้ารอ..รอหัวใจใครคนนั้น
คนที่ทำให้ฉันเพ้อละเมอหา
คนที่อยู่ในใจรักเธอเสมอมา
จวบผืนดินกลบหน้าจะทนรอ
จากราตรีนั้นถึงวันนี้
ไม่มีวันที่ไม่คิดถึง
ได้ประสบพบหน้าตราติดตรึง
จิตคนึงแล้วคนึงเล่าเกินเข้าใจ
จะรวบรวมความคิดถึงครั้งหนึ่งส่ง
เกินจิตจะปลงคงทำไม่ได้
จึงคิดถึงเช้าจรดค่ำอยู่ร่ำไป
เกินกว่าใจกำหนดจะกดตรึง
หากหัวใจเปราะบางเหมือนดังแก้ว
คงแหลกแล้วด้วยพิษที่คิดถึง
อีกครั้งหนึ่งในชีวิตข้าต้องตราตรึง
เฝ้าคิดถึงรำพึงเศร้าเท่านิรันดร์
ผ่านประสบการณ์กี่ครั้งก็ยังแพ้
เป็นจำเลยแก่ความรักครั้งยิ่งใหญ่
ผ่านร้อนผ่านหนาวมาคราวไหน
ก็ไม่ทุกข์เทวษใจหนักเท่ารักเธอ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
